Beatrix flet pas fshirjes së fotografisë nga talebanët: Ngrini zërin për lirinë!

Prej disa ditësh është komentuar një fotografi e këngëtares shqiptare, Beatrix Ramosaj, e cila ishte vënë në një sallon ondulimi në Afganistan.

Artistja e njohur ka reaguar për herë të parë për fshirjen e imazhit – pas marrjes së pushtetit nga talebanët.

Ajo ka bërë një shkrim të gjatë duke thënë se ndihet jashtëzakonisht keq, jo vetëm për veten por për të gjitha vajzat e gratë që tanimë nuk kanë një grimcë lirie për të shprehur veten.

Postimi i plotë i Ramosajt (pa ndërhyrje):

“Shume njerez me kane pyetur sesi ndihem per fshirjen e fotografise sime nga vitrinat e Kabulit.

Jam pa fjale dhe ndihem jashtezakonisht shume keq, jo sepse eshte portreti im, aty mund te ishin me mijera vajza te tjera shume te bukura, por sepse mendoj per te gjitha ato gra dhe vajza qe tashme skane me asnje grimce lirie dhe mundesi per te shprehur veten.

Ndihem shume keq si artiste dhe si femer, pasi mendoj se roli jone eshte akoma me i madh se i te krijuarit art, por edhe per te ngritur zerin per ceshtje te ndryshme, per te frymezuar, per te dhuruar enderra dhe shpresa per me te vegjlit. Ndoshta per disa ato fotografi jane thjeshte fushata promocioanale per te shitur fustane, por ne nje shoqeri qe ishte ende duke u rimekembur, ishin nje fije shprese me shume per vajzat e vogla, qe duke pare ato fotografi ndoshta enderronin te ardhmen e tyre te bardhe, te drejte, te lumtur , me partnerin e zemres qe kane zgjedhur vete dhe kurrsesi duke pare ato fotografi nuk do mendonin se pas 20 vitesh talebanet do te ktheheshin e do te shuanin enderrat e tyre. My heart truly bleeds for everyone in Afganistan, especially for the #ëomen and girls and everything they have to deal and are put through right now.

E urrej faktin qe pas shume vitesh perpjeke per liri por dhe per te ngritur imazhin e gruas ne #Afganistan tani cdo gje eshte rrenuar.
Por une vij nga nje familje e forte, me gra te forta, qe me kane mesuar qe pas cdo rrezimi, ka nje ngrite dhe qe e drejta eventualisht do te triumfoj. Gjithashtu duke qene me origjina nga Kosova, e di dhe e ndjej dhimbjen e madhe qe te gjithe refugjatet jane duke kaluar tani, I’m praying for you and im also praying for the next generation of Afghan people, hoping that one day they ëill taste freedom again and never let that feeling disappear.

But praying doesn’t help, what does help is to raise your voice dhe te jesh i kuptueshem.”

revista.one/