Nga “uria për një burger” tek etja për titull: Si Lando Norris u ngjit në fronin e Formula 1

Nga Giles Richards – The Guardian

Në gusht, pas tërheqjes së dhimbshme nga Çmimi i Madh i Holandës, Lando Norris u duk i thyer. “Dua vetëm të ha një burger dhe të shkoj në shtëpi,” tha i dëshpëruar, i bindur se ëndrra për titull botëror kishte marrë fund. Por sezoni i këtij 26-vjeçari tregoi një gjë të qartë: ai mund të lëkundej, por nuk dorëzohej. Të dielën në Abu Dhabi, me vendin e tretë, Norris e mbylli vitin si kampion bote – britaniku i parë që nga Lewis Hamilton në vitin 2020.

Një sezon që kërkoi aftësi… por mbi të gjitha kontroll emocional

Intensiteti i këtij sezoni i testoi jo vetëm aftësitë e tij në pistë, por edhe qëndrueshmërinë psikologjike. Në start, në Melbourne, Norris u konsiderua favorit, por shumë shpejt e pa veten nën presion – fillimisht nga shoku i skuadrës, Oscar Piastri, i cili kryesoi me qetësi impresionuese, e më pas nga rikthimi i frikshëm i Max Verstappen, që në fazën finale nuk kishte më asgjë për të humbur.

Fitoret e para dukej se e vendosnin McLaren-in në një kurs ideal, por pastaj u pa se Norris nuk e ndjente makinën aq natyrshëm sa Piastri. Sidomos mungesa e ndjeshmërisë në pjesën e përparme të makinës e goditi rëndë në kualifikime. Australiani shënoi fitore nga pole në Kinë, më pas Verstappen në Japoni, ndërsa në Bahrein dhe Arabinë Saudite, Norris kaloi në periudhën e tij më të errët: një kualifikim i dobët, një aksident, dhe dy fitore radhazi të Piastrit që e morën kreun e kampionatit.

Goditjet, gabimet dhe qetësia e rrallë në stuhi

Megjithatë, ajo që binte në sy te Norris ishte qetësia. Edhe kur gaboi në Kanada duke goditur Piastrin në tentativë parakalimi, e pranoi menjëherë fajin. Por në prapaskenë dukej qartë: ai nuk po humbte besimin. Kjo konstatohej në çdo deklaratë, në çdo performancë, dhe më vonë u provua se nuk ishte vetëm optimizëm sportiv – por bindje reale.

Pika e kthesës erdhi në Austri, ku McLaren solli një përmirësim thelbësor në pezullimin e përparmë. Papritur, Norris gjeti ndjeshmërinë që kërkonte. Fitoi duelin me Piastrin me qetësinë e një veterani. Pastaj triumfoi në Silverstone, Piastri u hakmor në Spa, dhe Norris u rikthye në krye me një fitore të zgjuar strategjikisht në Hungari.

Fundi i gushtit: pika më e ulët

Para garës së Zandvoort-it, britaniku ishte vetëm nëntë pikë mbrapa. Por mbrëmja holandeze ishte një makth: makina e la në baltë shtatë xhiro para fundit, dhe Piastri fitoi, duke e çuar diferencën në 34 pikë – me vetëm nëntë gara për të luajtur. Atë moment dukej sikur sezoni mori kthesë të pakthyeshme.

Rikthimi: kur të tjerët u lëkundën, Norris u bë më i fortë

Në Monza, ndërkohë që Verstappen nisi ringritjen e vet, tensionet brenda McLaren-it u rritën. Në Itali, Piastri u urdhërua t’i kthente pozicionin Norris-it pas një ndalesë të ngadaltë në bokse – vendim i bazuar në marrëveshje të mëparshme, por që nuk u prit mirë nga tifozët. Norris u përball me fishkëllima në pistat e mëvonshme, pavarësisht se nuk kishte pasur rol në vendimmarrje.

Por gara vendimtare ishte Azerbajxhani, ku presioni e thyen Piastrin. Një nisje e gabuar, një bllokim rrotash, dhe makina e hedhur në mur. Ndërsa australiani u lëkund për herë të parë, Norris nisi sprintin e jetës së tij.

Ai ishte i pamëshirshëm në Siçilinë e Singaporit, ndërkohë që Verstappen rifitoi formën në Teksas. Por në Meksikë dhe Brazil britaniku u shfaq i pandalshëm, duke rikthyer kreun e kampionatit.

Vegas dhe Katari: dramatika sa për një sezon të tërë

Në Las Vegas, të dy McLaren-ët u skualifikuan, duke i dhënë Verstappen-it pikët që duhej për t’u afruar brenda 24 pikëve. Në Katar, një tjetër vendim i gabuar strategjik – mosndalimi në sigurinë e parë – i kushtoi Norris-it podiumin dhe i shkurtoi diferencën me Max-in në vetëm 12 pikë.

Garë pas gare, presioni rritej.

Finalja: kampion në stilin e të mëdhenjve

Megjithatë, në Abu Dhabi, Norris u shfaq si versioni më i pjekur i vetvetes. Pa dramë, pa tepri rreziku – thjesht kontroll i pastër. Vendimi i tretë mjaftoi për t’u shpallur kampion bote, dy pikë para Verstappen-it. Ishte shpërblimi i një sezoni të trazuar, të ndërtuar me këmbëngulje, vetëbesim dhe rezistencë mendore të jashtëzakonshme.

Nga dëshpërimi i gushtit deri te gëzimi i titullit, rrugëtimi i Norris është shembulli i një sportisti që u përball me presionin, gabimet, rivalët dhe pritshmëritë – dhe në fund triumfoi.

revista.one/